การตานเจดีย์ทรายสืบต่ออายุ
*********
สิทธิ จั๊ตต๋าโร ธรรมา วัฑทันติฯ บุคคะละญิงจายทั้งหลาย อันโบราณาจ๋ารย์กล่าวไว้ว่า แม้นเสียผู้ใดอยู่บ่ม่วนกิ๋นบ่หวานนอนบ่หลับเจ็บหัวมึนหัวผ่อไปตางใดก็มืดมัวต๋าฟางต๋าลาย บุคคลแบบนี้ เขาเรียกว่าเป๋นคน จั๊ตต๋าตกต่ำ อับจ๋น หรือจั๊ตต๋ากำลังจั๊กสิ้นขาดไป ฉะนั้นหื้อท่านได้รีบไปขนทรายมาจำนวนสามกระสอบ เสร็จแล้วนำไปถอกรวมกั๋นที่หน้าพระวิหารหลวงต่อหน้าพระประธาน จากนั้นหื้อแป๋งเจ๋ดีย์ทรายก๋องใหญ่ปอสมกวรไว้ท่ามกล๋าง และบริเวณรอบเจ๋ดีย์ก๋องใหญ่นั้นก็หื้อแป๋งเจดีย์ก๋องน้อยรอบไปต๋ามอายุของบุคคะละผู้จั๊กตานนั้น และ หื้อแป๋งจ่อน้อยปั๊กไปทุกๆหลังน้อยหื้อครบ จากนั้นหื้อแป๋งตุงตั๋วใหญ่เต่าคิงหนึ่งตั๋วปั๊กไว้กับเจดีย์องค์ใหญ่ตรงกล๋างพร้อมสีสาย 9 เส้น ยาวเต่าคิง (ยาวเท่าเจ้าของที่จะถวายทาน) ติดกับตุงนั้น และหื้อมีเตียนเล่มหนึ่ง ดอกไม้เท่าอายุ หอยปล๋าและเหนี่ยวเน้งนำมาอย่างละเท่าอายุ แล้วเอาข้าวน้ำโภชนะอาหารกล้วยอ้อยหมากปูเมี้ยงบุหรี่พร้อมด้วยปัจจั๋ยไตยะตานตังหลายมวลนำไปวางไว้ที่ข้างก๋องทราย จากนั้นไปกราบไหว้สานิมนต์ท่านเจ้าพระสังฆะมาหนึ่งต๋นหื้อมากล่าวเวณตานต่อหน้าธาตุเจดีย์ และสวดบท อัฐถิอุณหัสสะ และ อินทะจ๊ะต๋า แบบเก่า เสร็จแล้วหื้อท่านเจ้ามัดมือแพ๊ดน้ำมนต์และนำหอยปล๋าปู๋เหนี่ยวเน้งไปปล่อยที่แม่น้ำใหญ่เสียจั๊กอยู่ดีมีสุขสมกวามมุ่งมาตปราถนาจุเยื่องจุประก๋ารแท้ๆ จาแล....
ลิ้งค์น่าสนใจ